Günlerden Cumartesi saat 16:12 Hükümet Caddesi’nde çocuğum için bir şeyler bakmak üzere yürüyordum.

Günlerden Cumartesi saat 16:12.

Dalgın dalgın yürürken başımı kaldırdığımda Tekirdağ Büyükşehir Belediye Başkanı Kadir Albayrak, insanlarla konuşa konuşa, dertlerini dinleye dinleye, çözüm bulmak için çabalayarak sahil istikametine doğru yürüyordu.

Resmi programlar dışında günlük hayatta karşılaşmamız ilk değildi ve soğuk havaya rağmen biraz sohbet ettik, akabinde o yoluna ben yoluma gittik.

Arkamı dönüp baktığımda iki tane çocukla şakalaşıyordu.

Durdum, biraz daha izledim, köşede balıkçılık yapan adamı öyle bir kucakladı ki sanki kırk yıllık dostuydu.

Biraz daha izledim ve gözden kayboldu.

Günlerden Cumartesi saat 16:12.

1 Milyonunun üzerinde kişinin Başkanı Kadir Albayrak, buz gibi havaya, hafta sonu olmasına ve başkaca yapabileceği pek çok şey olmasına rağmen vatandaşıyla kucaklaşıyordu.

Seçilmek için bu davranış yeterli mi? Tabii ki hayır!

Ancak sahte gülüşler, sadece fotoğraf karesine sığan dokunuşlar ve sağa sola sataşıp sürekli ağlayan koca koca adamları gördükçe siyasetten de öte halka dokunmanın önemini bir kez daha yaşattı bugün bana…

Keşke şehri yöneten diğerleri, koruma ordusundan sıyrılıp kendisinin de bir insan olduğunu hatırlasa ve Tekirdağ için masa başında kaybettiklerimizi sokaklarda el ele vermenin gücüyle geri kazansa…

Saygılarımla…