-->

Tüm yazı türlerinde olduğu gibi köşe yazılarında da bir akış, bir düzen vardır.

Giriş, gelişme, sonuç mutlaka olmalıdır.

Ancak son dönemde gördüm ki anlama kapasitesi maalesef düşmenin de ötesine gitmiş.

Bazı insanlar sadece başlık okuyarak (onu da yarım yamalak) bütün yazıyı anlar, yorumlar hale gelmiş.

Ve hatta anladığını sandığı bir cümleyle dost-düşman belirler olmuş.

Bu yazımın başlığı da sanki eleştiri gibi algılanabilir.

Hatta o insanlar öyle algılayacaktır.

Baştan söylüyorum bu bir eleştiri değil, tam olarak yaşadığımız gerçek ve yaptığım gözlem üzerine…

Dönem değişikliği sonrası ilk festival/şenlik/eğlence artık adına ne derseniz benim katıldığım ilk etkinlik Süleymanpaşa Belediyesi’nin çocuk şenliği oldu.

Çocuklar, kurulan oyun gruplarında her zamanki gibi gönüllerince eğleniyorlardı.

Dikkatimi çeken daha çok aileleri oldu.

Uzun kuyrukların oluştuğu oyun grupları önünde 1 saati aşkın bir beklemeyi göze alan insanlar vardı.

Benzer etkinliklere her gün istense ulaşılamıyor muydu?

Paranız varsa ulaşabilirsiniz tabii ki. Peki ya yoksa?

Bir diğer etkinlik; yine Süleymanpaşa Belediyesi’nin yaptığı 1. Kakava Şenliği…

Korteji, ateşi, eğlencesi, konseri özellikle belirtmek istiyorum ki ben amfi tiyatroda öyle bir kalabalık çok uzun zamandır görmemiştim.

Bunun üstüne Tekirdağ Büyükşehir Belediyesi 19 Mayıs’ta Tekirdağ Genlik Festivali’ni düzenledi.

Yine muhteşem bir kalabalık. Kortejinden etkinliklerine, yarışmalarından konserlerine yoğun bir katılım ve coşku dolu bir festival.

Ve sırada 58. Uluslararası Tekirdağ Kiraz Festivali var.

İddia ediyorum; şu ana kadar görülmemiş bir kalabalık olacak.

İçerik ya da sanatçılar ile ilgili henüz açıklanan bir şey yok fakat açık olan bir şey var!

İnsanlar artık asgari ücretle bırakın eğlenmeyi geçinemiyor!

Bütün hayatlarını günü kurtarmak üzerine kurmuş, aldıkları maaşlar anca buna yetiyor; hatta yetmiyor!

Emeklilerin durumu zaten ortada.

Çoğu 10 bin lira maaşla arkamda ne kadar az borç bırakırımın derdinde.

Küçük bir kesim istedikleri her şeyi yapabilecek zenginlikte.

Çocuklarını istedikleri eğlence yerine götürüp, kendileri istedikleri sanatçıların konserlerine gidebiliyorlar. Rakamların hiçbir önemi yok…

Peki ya geri kalan halk?

Ekonomisi bir türlü düzeltilemeyen ülkemde insanların yüzlerini anlık da olsa güldürebilen, yaşadığı mali sıkıntıları unutturabilen, çocuğunun doyasıya eğlendiğine şahit olabildiği tek yer bu organizasyonlar kaldı.

Bırakın belediyelerin borç içinde olmasını, yeni tasarruf tedbirlerini ya da harcanan paraları.

Kimse son model araçlara binip din satma derdinde değil!

 Giden her kuruş halk için hizmet.

Ben kültürel çalışmaları sonuna kadar destekliyorum.

Yeter ki içinde halk olsun.

Halk için yapılsın.

Halkın yüzü gülsün…

Birkaç saatliğine de olsa hayatın gerçekleri unutulsun.

Ekonomiyi düzeltemiyoruz bari hayallerimiz güzel olsun.

Saygılarımla…

Güven Tekirdağ Gazetesi’nin 57. Sayısından alınmıştır.

TEKİRDAĞ CANLI HABER